هنگامي كه حضرت زهرا (سلام الله عليها) را به خانه ي علي (عليه السلام) مي بردند در راه به محتاجي برخورد كردند، كه از حضرت زهرا (سلام الله عليها) طلبي كرد. حضرت پيراهن عروسي خود را به فقير دادند و پيراهن كهنه ي خود را پوشيدند و با پيراهن كهنه به خانه ي شوهر رفتند.

صبح روز بعد كه پيامبر به منزل آنها تشريف آوردند مشاهده كردند كه پيراهن عروسي بر تن دختر عزيزشان نيست. وقتي از علّت آن پرسيدند حضرت فاطمه (سلام الله عليها) فرمودند: ديشب پيراهن عروسي خود را به فقيري دادم. رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلم) بقدري خوشحال شدند كه فرمودند:

«پدر و مادرم فداي اين دختر باد»، سپس رو به امير المؤمنين (عليه السلام) كردند و فرمودند: «يا علي، فاطمه براي تو زن خوبي است. و اگر او نبود در دنيا زني مناسب تو پيدا نمي شد» و به حضرت زهرا (سلام الله عليها) فرمودند: زهرا جان، علي براي تو، همسر خوبي است و اگر او نبود شوهري مناسب تو يافت نمي شد.»۲

۲ . كُفو: يعني شبيه و مانند. يكي از القاب حضرت زهرا (سلام الله عليها) تا قبل از ازدواج با مولي اميرالمؤمنين (عليه السلام)، بتول بود. بتول به زني مي گويند كه به دليل نداشتن كفو و همتا از ازدواج خودداري مي كند. از اين رو، اگر حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) نمي بودند، فاطمه زهرا (سلام الله عليها) هميشه بتول لقب داشتند و هيچگاه ازدواج نمی كردند.